گزارش اختصاصی | ۱۷ آذر؛ سالروز شهادت شهید مدافع حرم ایوب رحیم‌پور در سوریه

به گزارش ایثارنیوز، ایوب رحیم‌پور در سال ۱۳۶۰ در شهرستان گرم و جنوبی امیدیه خوزستان چشم به جهان گشود. دوران کودکی او هم‌زمان با سال‌های جنگ تحمیلی بود و خاطرات پناه گرفتن در زیرزمین خانه از ترس بمباران، تا پایان عمر در ذهنش باقی مانده بود. همین سال‌ها روحی مقاوم و دل‌بسته آرمان‌های دفاع از وطن در او شکل داد؛ تا جایی که همیشه حسرت می‌خورد چرا آن روزها بزرگ‌تر نبود تا بتواند به جبهه برود.

ایوب پس از سال‌ها کار و تلاش، به عنوان راننده تاکسی مشغول کار شد و با سختی‌های معیشت روزگار را می‌گذراند. آشنایی او با خانواده راددرویش به واسطه روحانی محل، مسیر زندگی‌اش را تغییر داد و این آشنایی به ازدواجی ساده و آسمانی انجامید. مریم راددرویش که پیش‌تر ایوب را در مسیر رفت‌وآمدها دیده بود، ایمان و اخلاق نیک او را تحسین می‌کرد. حاصل این زندگی مشترک دو فرزند به نام‌های نیایش و محمدپارسا است.

ایوب مردی کم‌حرف اما اهل عمل بود. امور معنوی را پنهانی انجام می‌داد و درباره عبادت با کسی سخن نمی‌گفت. با این حال امر به معروف و نهی از منکر برایش جدی بود. با آغاز ثبت‌نام نیروهای اعزامی برای دفاع از حرم حضرت زینب (س)، شوق و آمادگی او دوچندان شد. از همان زمان حالات روحی‌اش تغییر کرد؛ نماز شبش ترک نمی‌شد، روزه‌های مستحبی می‌گرفت و همسرش را به خواندن دعا و رعایت دقیق احکام توصیه می‌کرد. همیشه می‌گفت از خدا چیزهای بزرگ بخواه و آخر همه دعاهایش شهادت بود.

دو ماه پیش از اعزام، احتمال رفتنش قطعی شد و این خبر چنان او را خوشحال کرد که خانواده‌اش از شدت شوقش تعجب کرده بودند. می‌گفت دنیا برایش قفس شده و رفتن به سوریه رهایی از این قفس است. در روزهای آخر از همسرش می‌خواست از او عکس و فیلم بگیرد تا فرزندانش در آینده پدرشان را بشناسند. هنگام خداحافظی گفت که وصیت‌نامه نمی‌نویسد و تنها سفارش کرد نماز را اول وقت بخواند و او را بابت ناتمام ماندن مهریه‌اش ببخشد. تصاویر رهبر انقلاب و سید حسن نصرالله را سرمایه اصلی خود می‌دانست و آن‌ها را با خود به سوریه برد.

ایوب هم‌زمان با اربعین سال ۹۴ به سوریه اعزام شد و همان روزها آخرین تماس‌ها را با خانواده‌اش گرفت. چند روز ارتباط قطع بود تا اینکه سرانجام تماس کوتاهی گرفت و با شور و شوق از آرامش حضور در خط مقدم سخن گفت. این تماس آخرین گفت‌وگوی او با خانواده‌اش بود.

سرانجام در تاریخ ۱۷ آذر ۱۳۹۴، در منطقه حلب، ترکش خمپاره به سر و قلب او اصابت کرد و ایوب رحیم‌پور، مدافع حرم و فرزند رشید ایران، به آرزوی دیرینه‌اش رسید و نامش در شمار شهدای دفاع از حرم جاودانه شد.